فوتبال و شانس من

مثل اینکه من قرار نیست فوتبال نگاه کنم . همه چیز دست به دست هم دادن که نزارن . دیشب  

دیگه کلی برنامه چیدم که به سفارش میثم استقلالی بازی رو ببینم که نشد . اعلا ساعت 8.5  

اومد خونه  گفت آرا پاشو بریم خونه حاجی ، مادر بزرگ گفته شام بیاین اینجا .

اینو که گفتا حالم بد جوری گرفته شد . شب های دیگه ساعت 1شب میاد خونه ، مادرش که  

بهش یه چیزی میگه ساعت 8.5  میاد خونه .   

بهش گفتم نمی شه نریم ، گفت نه . مادربزرگ ناراحت میشه . سرمو انداختم پایین و رو مبل  

نشستم . رفت تو اتاقش و لباس عوض کرد و اومد بیرون دید نشستم ، گفت بدو دیگه پسر ، بدو .

نگاش کردم و بلند شدم که اماده شم و بریم . 

تو مسیر فکر میکردم میرم اونجا و میتونم بازی رو ببینم . نشد . من اگه شانس داشتم که وضعم  

این نبود .

وقتی رسیدیم اونجا ساعت تقریبا 10 بود و حاجی کنترل به دست فقط کانال عوض می کرد .  

منم  که باهاش حرف نمیزنم .

رفتم تو اتاق عمو پیروز و دیدم که عمو پیروز فیلم گذاشته داره میبینه و تلویزیون اتاق بالا هم که  

خراب بود . باورتون نمیشه میخواستم داد بزنم از حرص .

عمه اینا نیومده بودن . ولی عمو پیمانینا اومدن و وقت شامم که مادر بزرگ خوشش نمیاد  

تلویزیون روشن باشه و همیشه خاموشش میکنه . منم که صدام در نمیاد . 

وقتی هم که رسیدیم خونه بازی تموم شده بود و من فقط از اینترنت فهمیدم که بازی چند چند  

شده . ولی انصافا خیلی بد شانسم . این از زندگیم و وضع و حالمو ، مادر و پدرمو . ای بابا .  

امروز ساعت 3 باید با دایی بریم پیش دوستش . بریم ، ببینم چی میشه .