خاطره از عید سال ۸۷

 عید دو سال پیش بود  . مادر بزرگ (‌مادر اعلا ) زنگ زد و به اعلا گفت شام با آرا بیاین  

اینجا . من  و اعلا هم بر خلاف میل من و به اصرار اعلا رفتیم اونجا . همه اونجا بودند . آقا رضا و  

عمه مهین با دختراشون ، عمو پیمان و زنش وبیتا کوچولو و عمو پیروز . 

 من در مدتی که اونجا بودیم رو مبل نشسته بودم و بدون اینکه حرفی بزنم به دیگران نگاه می  

کردم .همه چیز خوب پیش می رفت . آقا رضا و عموپیمان و عمو پیروز کشتی کچ نگاه می کردند  

و  با هم کل کل می کردند .حاج علی و اعلا در مورد وضع آهن صحبت می کردند و حساب و کتاب  

می کردند .مادر بزرگ و عمه مهین داشتند غذا درست می کردند .ندا و نسترن با هم در مورد  

مدل  لباس های جدیدشون صحبت می کردند . بیتا هم کنار من رو مبل خوابیده بود . 

همه چیز خوب بود تا زمان شام .  

وقت شام ، همه دور میز نشستیم . من کنار عمو پیروز نشستم که کنار حاج علی نشسته  

بود .اعلا روبه روم بود و حاج علی در راس میز ( مثل همیشه ) و مادر بزرگ هم کنارش نشسته  

بود . بقیه افراد هم روی صندلی های دیگه ی میز نشسته بودند . 

همه شروع کردند به کشیدن غذا و من داشتم به بشقابم نگاه می کردم . عمو پیروز خواست  

دیس برنج رو بده به من که حاج علی دیس رو ازش گرفت و گذاشت جلوی خودش . همه متوجه  

این کار حاجی شدند .  

حاجی بلند گفت ،‌ آرا اگه می خوای غذا بخوری اول باید بلند داد بزنی و بگی من گشنمه و بعد  

دستتو دراز کنی و غذاها رو برداری .  

مادر بزرگ و عمه تا اومدن اعتراض کنن حاجی بهشون گفت به کسی مربوط نیست و دخالت  

نکنید . 

من به اعلا نگاه کردم و دیدم سرش پایینه و نگاه نمی کنه . عمو پیروز و ندا هم به این کار حاجی  

می خندیدند . و بقیه به من نگاه می کردند . سرم رو یه لحظه بالا آوردم و دیدم حاجی داره با  

عصبانیت تو چشمام نگاه میکنه و منتظره دست به کار شم .همه ساکت شده بودند حاجی یا  

دستش محکم زد رو میز و گفت ، مگه با تو نیستم آرا ؟ زود باش . 

حقیقتش رو بخواین تو چشمام اشک افتاد و بغضم گرفت . ولی ضایع بود جلوی اون همه آدم  

بخوام  گریه کنم . سرمو انداختم پایین و چیزی نگفتم ولی صدای خنده ی عمو پیروز و ندا تو  

اعصابم بود . 

تا آخر شام حاجی نذاشت کسی برام شام بکشه و گفت تنها راه شام خوردن آرا همینه که  

گفتم . وقتیکه شام خوردن دیگران تموم شد ، من و اعلا اومدیم بیرون و سوار ماشین شدیم ات  

بیایم خونه . تو راه اعلا از من پرسید ناراحت شدی ؟ و من چیزی نگفتم .اعلا شروع کرد به  

صحبت  کردن که حاج علی دوستت داره و می خواد با این کاراش تو رو به خودت بیاره و تو هم  

کمی سر و صدا کنی و بتونی حقت رو بگیری و از این مزخرفات گفت تا خونه و من یه کلمه هم  

حرف نزدم . 

وقتی رسیدیم خونه اعلا ازم پرسید شام برات چیزی درست کنم بخوری ؟ و من بدون ابنکه  

چیزی بگم رفتم تو اتاقم و اونجا بود که بغضم ترکید .واقعا ناراحت شده بودم . 

به نظرم اگه حاجی دوستم داشت اینطوری ضایعم نمی کرد . 

حالم ازش بهم میخوره و اونم از من بدش میاد. ازش متنفرم .